انتسابات دروغین (قسمت سوم)

کتاب حدیقة الشیعه مقدس اردبیلی

سوال: عده ای در انتساب کتاب حدیقة الشیعه به مقدس اردبیلی تشکیک نموده اند، آیا این کتاب از مقدس اردبیلی است یا خیر؟

پاسخ: به طور قطع چون سران فرقه های گوناگون تصوف نتوانسته اند مراتب زهد و تقوا و درجات علمی و معنوی مقدس اردبیلی (قدس سره) را انکار نمایند و آن بزرگوار نیز در طعن و لعن صوفیه مطالب فراوانی در حدیقة الشیعه دارد. لذا کوشش نموده اند تا انتساب این کتاب را به مقدس اردبیلی نفی نمایند، چنان که معصوم علیشاه شیرازی در کتاب « طرائق الحقایق » جلد 1،ص 186،درباره حدیقة الشیعه چنین نوشته است:

« بر حسب تحقیق این کتاب از مقدس نیست لوجه عدیده ».

در حالی که فقهای گرانقدر و علمای علم رجال کتاب حدبقة الشیعه را از تألیفات مقدس اردبیلی دانسته اند، مانند « شیخ حر عاملی » در کتاب: « امل الآمل »، جلد 2،ص 23 و آیت الله العظمی خوئی در کتاب: « معجم رجال الحدیث » جلد2، ص 225 چاپ بیروت و حاج آقا بزرگ تهرانی در کتاب: « الذرّیعة الی تصانیف الشیعه » جلد 6،ص 385 و محدث قمی در کتاب: « مشاهیر دانشمندان اسلام »، جلد 4، ص 242 ، « ترجمه ی الکنی و الالقاب » و میرزا محمد تنکابنی در کتاب: « قصص العلماء »، ص 342 و محدث نوری در کتاب: « مستدرک الوسایل رحلی » جلد3، ص 393 و علامه ممقانی در کتاب: « تنقیح المقال » جلد 1، ص 80 و علامه محمد طاهر قمی در کتاب: « ملاذالأخیار » و علامه محلاتی در کتاب: « کشف الاشتباه »،ص 276 و علامه خوئی در « شرح نهج البلاغه »، جلد 13، ص386.

بنابراین مسلم و محرز است که کتاب « حدیقة الشیعه » ار تألیفات مقدس اردبیلی است و به قول محدث نوری، « مستدرک الوسایل جلد 3» چون صوفیه، زشتی ها و مفاسد خود را در این کتاب « حدیقة الشیعه » خوانده اند و مقام و عظمت مولف را نزد جامعه دیدند، نتوانستند برای مقدس اردبیلی حرفی بسازند و از همین رو نسبت کتاب را به ایشان منکر شدند.

منبع : مصاحبه حجة الاسلام مردانی درباره فرقه های صوفیه از جمله فرقه گنابادیه

 نویسنده سرباز اسلام در شنبه 87/6/30 و ساعت 8:27 عصر | دیدگاه دیگران()

انتسابات دروغین (قسمت دوم)

علمای شیعه

سوال : صوفیان عده ای از بزرگان تشیع همانند مقدس اردبیلی، شیخ بهایی، فیض کاشانی، آیت الله العظمی مرعشی نجفی و امام خمینی (رحمهم الله)، را صوفی قلمداد کرده و آنها را جزء متصوفه می دانند، آیا این درست است؟

پاسخ: به طور مسلم روح علمای بزرگ ما از صوفیه بری و بیزار است و هر یک از مراجع و بزرگان تشیع مراتب انزجار خود را به صوفیه ابراز داشته اند و مطالعه کتب آنان از قبیل: حدیقه الشّیعه، کشکول شیخ بهایی، و حقایق فیض کاشانی جلد 1 و ملحقات احقاق الحقّ آیت الله العظمی مرعشی نجفی و جنود عقل و جهل و صحیفه نور امام خمینی، برای روشن این تهمت و افتراء به ساحت مقدس مرجعیت شیعه، لازم و ضروری است.

مثلا امام خمینی ره، در دیوان خود، اشعار بسیار صریحی در مذمت صوفیه سروده اند ایشان می گویند :

از صوفی ها صفا ندیدم هرگز                                  زین طایفه من وفا ندیدم هرگز

زین مدعیان که فاش انا الحق گویند                         با خودبینی فنا ندیدم هرگز

(دیوان امام خمینی(ره)/ص217)

و یا در کتاب شرح حدیث جنود عقل و جهل ص214 پس از نقل داستانی از بیابانگردی منصور حلاج و ابراهیم الخواص می فرمایند : این دو مرد جاهل به مقام توحید و توکل بودند؛ زیرا صحرا گردی و قلندری را با مقام توکّل اشتباه کردند، و ترک سعی و از کارانداختن قوایی را که حق تعالی عنایت فرموده به خرج توحید و توکّل گذاشتند.

آیت الله مرعشی نجفی در تعلیقشان بر کتاب احقاق الحق می فرمایند :

به نظر اینجانب، مصیبت صوفیه بر اسلام از بزرگترین مصائبی است که ارکان اسلام را ویران کرده و به بنیان آن خلل وارد نموده است و آن را درهم شکسته است.

بعد از فحص زیاد و جستجو در لابلای سخنان صوفیه و ملاقات با رؤسای فرقه های مختلف آن، برایم روشن شد که این درد از راهبان مسیحی و دیرنشینان به دین اسلام سرایت کرده است. گروهی از اهل سنّت مانند حسن بصری، شبلی، معروف، طاووس، زهری، جنید و ... آن را آموختند، سپس از آنان به شیعه سرایت نمود تا اینکه امرشان بالا گرفت و پرچمهایشان برافراشته شد، به گونه ای که از اساس دین، سنگی را بر سنگی باقی نگذاشتند، نصوص قرآن و سنّت را بر خلاف ظاهر آیات تأویل نمودند و با احکام فطری و عقلی اسلام مخالفت کردند و به وحدت وجود بلکه موجود معتقد شدند و به عبادات صوفیانه و مداومت بر أوراد و أذکاری که سراسر از کفریات و أباطیل پر بود و ساخته رؤسای صوفیه بود، پرداختند و ملتزم به نوعی از ذکر که آن را ذکر خفیّ قلبی نامند، شدند که از طرف راست قلب شروع شده و به طرف چپ قلب ختم می شد.

چه عجیب است این أوراد و أذکار و اعتقادات بی اصل و اساس و گزاف.

منبع ضمیمه شده : مصاحبه حجة الاسلام مردانی درباره فرقه های صوفیه از جمله فرقه گنابادیه

 نویسنده سرباز اسلام در شنبه 87/6/30 و ساعت 8:27 عصر | دیدگاه دیگران()

انتسابات دروغین (قسمت اول)

خانقاه

سوال : آیا خانقاه دراویش، منتسب به زمان پیغمبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) می باشد یا خیر؟

پاسخ : خیر

زیرا خوشبختانه، سردمداران تصوف از قبیل « خواجه عبدالله انصاری » در کتاب طبقات الصوفیه ص9 و « جامی » در کتاب نفحات الانس ص31 اضهار داشته اند که : نخستین خانقاهی که برای صوفیان بنا شده، در « رمله شام » توسط شخص گبر مسلکی بنا شده است. همچنین « دکتر نصری نادر » نیز، بنای نخستین خانقاه را در رمله شام به راهبی مسیحی نسبت داده است. پس اولین خانقاه به شهادت خود صوفیه در قرن چهارم هجری قمری توسط امیری مسیحی در رمله شام برای صوفیان ساخته شد.

می نویسد : امیری ترسا به شکار رفته بود که در راه دوتن از این طایفه را دید که فرا هم رسیدند و دست در آغوش یکدیگر کردند و بنشستند و آنچه داشتند از خوردنی پیش نهادند و به خوردنی. آنگاه برفتند. امیر ترسا را معامله و همانجا الفت ایشان با یکدیگر خوش آمد. یکی از ایشان را طلب کرد و پرسید:آن کی بود؟ گفت:ندانم گفت:ازکجا بود؟ گفت :ندانم گفت:اورا چه بود؟ گفت هیچ چیز . امیر گفت: پس این چه الفت بود که شما را بایکدیگر بود؟ درویش گفت : این ما را طریقت است. گفت:شما را جایی هست که آنجا فراهم آئید؟ گفت:نی. گفت:پس من برای شما جایی سازم تا با یکدیگر آنجا فراهم آئید. پس آن خانقاه به رمله بساخت.

(نفحات الانس/ص31) – (طرائق الحقائق/ج1/ص80)

منبع ضمیمه شده : مصاحبه حجة الاسلام مردانی درباره فرقه های صوفیه از جمله فرقه گنابادیه

 نویسنده سرباز اسلام در شنبه 87/6/30 و ساعت 8:27 عصر | دیدگاه دیگران()